Vorige week was ik aan het invallen in een peutergroep. Ik werkte met Xandra*, een pm-er die al zeker 35 jaar in het vak zit. Ze was veel aan het klagen dat vroeger alles beter was, en over het feit dat de GGD tegen haar had gezegd dat ze geen kinderen aan mocht raken. Ook […]
“Hoi ik ben Barbara”, stelde de jonge vrouw die ik zag, toen ik binnenkwam, zich voor. “Ik ben Arthur, ik kom invallen”. Ze lachte naar me en zei: “Welkom, fijn dat je er bent. Ik breng Olivia even naar bed.” Met een baby in haar armen liep ze naar achteren waar kennelijk de slaapkamer was.
In veel groepen waar ik kom gebeurt regelmatig het volgende: De pm-er vraagt het kind tijdens een fruit moment: “Wat wil je hebben voor fruit?”. Het kind reageert met: “Ik wil peer”. De pm-er zegt dan direct: “Mag ik peer?” Waarop het kind antwoord geeft: “Ja”, en de medewerker verward aankijkt, want natuurlijk mag zij
Een nieuw kindje. Een jongen. Impulscontrole 0% (zoals wel vaker bij jonge kinderen). En ik, met al mijn pedagogische tips (zie blog), met veel ervaring, en met het besef dat, hoe meer een kind negatieve aandacht vraagt, des te meer liefde het nodig heeft… was overdonderd door al het gedrag van dit kind. Constant pakte
Als pedagogisch coach kwam ik voor het eerst in een verticale groep in een oud klaslokaal. Lekker ruim en mooie ruime speelhoeken. Nadat de groep van 15 kinderen met 2 kinderen jonger dan 1 jaar, lekker had gespeeld werd het opruimtijd. De twee jongste kinderen werden vast aan tafel gezet in een stoel. Het was
Ik kwam binnen en de hele groep, van 4 baby’s die dag, was er al bijna. Zoals altijd kijk ik eerst even de kat uit de boom in zo’n (voor mij) nieuwe groep waar ik in mag vallen. Kinderen moeten natuurlijk even wennen aan een nieuw gezicht en ik ook aan hen. Van de drie
Brenda, een klein ogend meisje van 2 jaar speelde in een verticale invalgroep waar ik als pm-er werkte. Ik merkte al snel dat ik haar onderschatte en dat ze minder hulp nodig had van mij dan ik dacht. Ook de andere kinderen wilden haar telkens helpen. Ze had zeg maar een hoog ‘aaibaarheidsgehalte’ waar de
Ik ben niet snoezig! Lees verder »
In deze blogserie zal ik korte verhalen uit de kinderopvang schrijven van dingen die ik zelf heb meegemaakt tijdens mijn invalklussen. PM-ers zullen veel van wat ik schrijf vast herkennen, en ouders denk ik ook ?. En wie weet lees je ook weer eens nieuwe dingen. Het zijn echte voorbeelden, in verschillende groepen op verschillende
