Warm welkom

Ik kwam binnen en de hele groep, van 4 baby’s die dag, was er al bijna. Zoals altijd kijk ik eerst even de kat uit de boom in zo’n (voor mij) nieuwe groep waar ik in mag vallen. Kinderen moeten natuurlijk even wennen aan een nieuw gezicht en ik ook aan hen. Van de drie kinderen die er waren zaten er 2 lekker fruit te eten aan tafel. Astrid, een baby van 1 jaar, waar ik naast ging zitten, bleek de dag ervoor ziek naar huis gegaan te zijn. Ze zat meer te spelen met haar fruit, dan dat ze het aan het eten was, maar ze keek wel blij. Een paar minuten later kwam er een walm van poeplucht mijn neus in, dus ik rook even iets dichter bij haar en ja hoor… die luier moest worden verschoond. Ik overlegde met mijn collega of ik haar zou verschonen en dat was oké. En tja… ik zag het al gelijk toen ik haar op de commode neerlegde.. haar rompertje zat helemaal onder de poep… “Heb je lekker je best gedaan?” zei ik tegen haar. Ze lachte terug. Ik vertelde haar dat ik niet alleen haar luier, maar ook haar rompertje moest verschonen. Ze vond het allemaal prima. Voorzichtig rolde ik het vieze rompertje met de poep naar binnen toe, van haar af, zodat ze zelf niet nog meer onder de poep zou komen te zitten. Tijdens zo’n moment (wat echt niet lekker of leuk is voor de pm-er, neus dichthouden en handschoenen aan zeg maar.. ? ) heb je wel veel kletsmomenten met het kind. Je vertelt van alles wat je doet, wat je ziet en je reageert op de reactie van het kind. Mijn collega hielp me met het uitspoelen van het vieze rompertje. Alle vieze kleding ging in een zakje voor de ouders. En mijn collega zei: “Zo, dat was wel een warm welkom hè?” ?